Bağımsızlık Tartışması - mankenler

Bağımsızlık etrafındaki tartışmalar iki kampa ayrılıyor: lehinde ve aleyhinde. Bir uçta, bağımlılığın yaygın ve tedavi edilebilir bir hastalık olduğunu savunan zihinsel sağlık uzmanları vardır. Öte yandan, bağımlılığın yalnızca sosyal ya da kültürel bir olgu olduğunu, aşırı teşhis edildiğini ya da değişime ihtiyaç duymayan ilişkilerin bir yönü olduğunu iddia eden bir dizi eleştirmen var.

"Karşı" kampa girenler, başkalarına ihtiyaç duyması ve bağımlı olması doğal bir durumdur. Bağımlı bir ilişki içerisinde gerçekten başarılı olduğunuzu iddia ediyorlar ve bağımlılık hareketinin çok fazla bağımsızlığı ve yalıtılmayla ilişkili sağlık riskleri oluşturabilecek kendi kendine yeterli olma hissini teşvik ederek insanlara ve ilişkilere zarar verdiğine inanıyorlar.

Feministler, bağımlılık kavramını kadınlara karşı cinsiyetçi ve aşağılayıcı olarak eleştirdiler; kadınların geleneksel olarak emanet ediciler olduğunu ve tarihsel olarak ekonomik, siyasi ve kültürel nedenlerden ötürü nemli bir rol oynamadığını belirtti. İlişkileri ve ortaklarına yatırım yapmak bir rahatsızlık değil, kendi kendini koruma için gereklidir. Yine de diğerleri, bir gruba bağımlılığı ve mağdur zihniyetini geliştirdiklerini söyleyerek, Genel olarak On İki Adım programıyla tartışıyorlar.

Komisyonlar, bağımlılığın Amerikan Psikiyatri Birliği tarafından zihinsel bir bozukluk olarak tanınması için lobi yapıyor ve bu da tedavi için sigorta kapsamına girebilir. Önemli bir engel, bağımlılığın tanımı ve tanı ölçütleri konusunda fikir birliği bulunmamasıdır. Sigorta amacıyla, klinisyenler genellikle bağımlılık belirtileri olan anksiyete veya depresyon hastalarını teşhis eder.

İlişkilerle desteklenip güçlendirilmiş hissetmek yerine, bağımlılığın semptomları ve sonuçları ilişkilerde endişe yaratmakta ve acıya neden olmaktadır. Bağımsızlar, ilişkilerini yalnız ve mutsuz hissetmekten şikayet ederler.

• Benzer şekilde, "sahte kendine yeter duygusu", bağımlılığın bir parçasıdır. Bağımsızlar kendi ihtiyaçlarını görmezden gelir ve başkalarına güvenir ve sağlıksız bir dereceye kadar kendilerini feda eder. Başkalarını kontrol, kızgınlık ve çatışmaya götüren bir bakıma önem verirler. Bağımlılık kavramı, boşanma, yalnızlık ve mutsuzluğun artması için suçlamamaktır. Bağımsızlık, tatmin edici samimi ilişkiler kurma yeteneğimizi sınırlıyor. Bazı iyileşen bazı bağımlı kişiler, kendini koruma eylemi olarak küfürlü veya acı veren bir ilişki bırakmayı seçmektedir. Böyle bir ilişkide kalan kronik stres yüzünden sağlık riskleri oluşturabilir. Ayırmanın tecrit yol göstermesi gerekmez. İnsanın izolasyona neden olabileceği, tedavi edilmemiş bağımlılıktır. Buna karşılık, iyileşme, bireylerin başkalarına ulaşarak yalnızlık ile sağlıklı şekillerde baş etmesine yardımcı olur.

  Amaç sağlıklı, besleyici, birbirine bağımlı ilişkiler yaratmaktır. Dolayısıyla, bağımlılıktan kurtarmak bir ilişkinin bağımsız hale gelmesini gerektirmez. Amaç, daha iyi çalışabilmeniz ve ilişkilerinizde daha samimi ve bağımsızlıktan zevk alabilmektir. Bağımlılık ne olduğunu sorarsa sorun yaratmaz.

• Son olarak, bağımlılık terimi, insanları yargılamak için kullanılmamalıdır. Batı sosyo-politik düşüncesinden çıktı ve kültürel ve etnik bağlamda değerlendirilmelidir. Bağımlılığın uyarlanabilir olduğu ve değişimin yıkıcı olacağı durumlar olabilir. Bu, Amerikan ve Avrupa fikirleri Asya, Orta Doğu ve Afrika'ya yayıldığı için bir sorun teşkil ediyor.