İçindekiler:
Video: Learn Python - Full Course for Beginners [Tutorial] 2025
Ruby, nesne tabanlı programlamadır (OOP) dildir. Ruby'deki her şey, bazı verileri ve nesne davranışını veren bazı kodları içeren bir nesnedir. Nesneleri bir cümle isimleri olarak düşünebilirsiniz; yöntemleri, nesnenin fiilleri olarak adlandırılan davranışını düşünün. Kendi nesnelerinizi oluştururken aklınızda bulundurmanız gereken bazı iyi genel uygulamalar vardır.
İyi bir şey yapın
Programınızı planlarken, ihtiyaç duyulan tüm nesneleri ve nasıl etkileşim kuracaklarını düşünün. Örneğin, bir kart oyunu yapıyorsanız, bireysel iskambil kartları, kartları tutan bir güverte, oyunun kurallarını bilen bir oyunun kendisi ve oyunu oynayan oyuncular olabilir.
Tüm kodunuzu tek bir büyük kod parçası haline getirmek caziptir; ancak belirli bir boyuta ulaştığınızda, bu yaklaşım diğer projelerde değişiklik yapmak, düzeltmek veya yeniden kullanmak gerçekten zor.
Bunun yerine, nesnelerinizin bir iş yapmaya odaklanmasını sağlayın.
Basit tutun
Ruby'de, nesnelerinizin verilerini ve davranışını bir sınıfında tanımlayın. Bir sınıf, bir veya daha fazla nesne oluşturabileceğiniz bir şablon gibidir. Sınıf, yöntemler olarak adlandırılan davranışları oluşturan kodu içerir. Sınıf, oyun kartının yüz değeri gibi nesnenin çalışması için gerekli verileri de içerebilir.
Bir sınıf için kodunuzu yazarken, büyük yöntemlerden küçük yöntemler yazmak çok daha iyi. Her küçük yöntem, daha karmaşık davranışlar yaratmak için başkalarıyla birlikte kullanılabilir.
Metodları daha küçük tutarak, her metodu ayrı ayrı test etmek daha kolaydır. Hataları izlerken, genellikle daha az kod satırı ile sıralamak daha kolaydır.
Kodunuzu basit tutmanın bir başka yolu, yerleşik Ruby nesnelerini ve yöntemlerini iyi kullanmaktır. Ruby çok zengin dahili yetenekler kümesine sahiptir. Bu yöntemleri kullanarak zaman kazandıracaksınız.
Verilerinizi gizleyin
Nesnelerin yeniden kullanımı veya hata ayıklaması zorlaşmaya başlayan yollardan biri, nesneler "çok fazla bilgi paylaştıklarında" olur. "Nesneniz çok miktarda veri varsa ancak hepsi dışarıya maruz kalıyorsa, bağımlı nesneleri kırmadan bu veriyle çalışma şeklinizi değiştirmek zordur.
Ruby, nesnenizin verilerini gizlemek için birkaç yol sunar. Verileri işlemek için "getters" ve "settings" sağlayan kendi yöntemlerinizi yazabilirsiniz. Ruby'nin sizin için getter ve setter kodu oluşturan attr_accessor yöntemlerini de kullanabilirsiniz.
Her iki teknik de dış dünya ile nesnenizin kodu ve verileri arasında bir katman sağlar.Ardından bir değişiklik yapmanız gerekiyorsa, arabirimlerinizi koruyarak nesnelerinizin uygulamalarını değiştirebilir, böylece kodunuzu kullanan diğer programcılar kendi programlarını değiştirmenizin gerekmez.
Ruby kurallarını takip edin
Ruby, Ruby kodu yazarken beklenen birtakım adlandırma kurallarına sahiptir. Bu standart teknikleri izlerseniz, kodunuzu diğer programcılar tarafından anlaşılması daha kolay hale getirilir.
Her zaman sadece bir dosyayı bir dosyaya koymayı, bir sınıfa büyük harfle başlayan ve diğer iş isimleri arasında büyük harfler kullanmayı denemelisiniz (CardGame). Sınıfınızı tutan dosyalar "yılan kılıfı" (card_game. Rb) kullanarak tüm küçük harflerle adlandırılır. Ruby'nin kendisi bunu beklemektedir.
Sabitler genellikle UPPER_SNAKE_CASE ve yerel ve örnek değişkenlerin yanı sıra yöntem adları da @lower_snake_case (yerel değişkenler ve yöntem adları için @ bulunmaz).
Ruby, bazı diğer dillerin kullandığı ekstra sembolleri gerektirmez; bu nedenle, farklı türlerdeki parantezler, noktalı virgül ve diğer gereksiz noktalama işaretlerinin eksikliği fark edersiniz. İsterseniz bunları kullanabilmenize rağmen, kodunuzun anlaşılabilir olmasını sağlamazlarsa bunları kullanmayın.
Bununla birlikte, bu büyük bir şey; eğer başkasının kodunda çalışmaya kalkışırsanız öncelikle sözleşmelerine uyun.
Ruby'nin yaklaşımı bir öneri, her zaman bir zorunluluk değildir. Rahatınızdevam edin ve kodunuzu yazmanın tadını çıkarın!
