DSLR Filminizi Vurmadan Önce Göz Önünde Bulundurulması Gerekenler

Bir film yapımcısı olarak, filminizi gerçekten çekmek için DSLR'nizi kullanarak yaratıcı yönlerini arzuluyorsunuz. Ancak planlama işleminizde bunları göz önüne almanız durumunda, zamanınızı en iyi şekilde kullanacaksınız.

Düzenlemek için vurun

Hepimiz, harika filmlerin post prodüksiyonda yapıldığı yönündeki aksiyomu duyduk. Bu sadece yarısı gerçek. Diğer yarısı, her bir sahneyi ne kadar etkili bir şekilde yakaladığınıza veya daha sonra, post prodüksiyonda daha bilinçli kararlar verebilmeniz için her sahnede yeterli varyasyona bağlı. Çekimin bu sapmaları güçlü düzenlemenin temelini oluşturuyor.

Fakat makul bir eşik var. Aşılırsa, görüntüleri incelemek ve ikinci olarak kendinizi tahmin etmek için çok fazla zaman harcarsınız.

Vuruş çeşitleri

Her atışta sağlıklı bir varyasyon yakalamak, herhangi bir filmi tatlandıran ve editörünüzün nefret etmediğini garanti eden baharattır.

Dürüst sayıda atış varyasyonunuz olduğunda, filmi birlikte yerleştirirken alternatif seçenekler sunar. Bu, filmin görsel ritimine yardımcı olur ve güzel bir akış kazandırır. Bu sahneleri çekerken gelince cimri olma. Bir filmde kullanılan atışlara yakalanan 20: 1'lik bir oranına sahip olması alışılmadık bir şey değil.

Filmlerden izleyin ve öğrenin

Bir dahaki sefer bir film izliyorsanız atış yapısını analiz edin. Bu temel çekimlerden bazılarını göreceksiniz:

Atış kurma: Genellikle, bir sahnenin manzara, yer ya da lojistik anlamını izleyiciye sağlayan geniş açılı bir çekim. Bu genellikle filmin açılış şansıdır ancak filmde yer veya zaman değiştiğinde de kullanılabilir.
Geniş: Sahneyi çevresi ile ilişkili olarak gösteren geniş bir görüntü.
Orta: Bu ortalama bir perspektif: çok yakın değil, çok uzak değil. Diyalog ve ses ısırıkları içeren çekimler için mükemmel.
Close-up: Sahnenin büyütülmüş bir görüntüsü. Bazen uzak nesneleri daha yaklaştırır; Diğer zamanlarda bir yakın çekim oluşturmak için kullanılır.
Pan: Sahnenin yan yana dönen geniş bir hareketi.
Eğim: Kameranın yukarı, aşağı veya yukarı ve aşağı bakma versiyonu.
Dolly (yakınlaştırma): Sahneyi çekerken nesneleri yakın veya uzaklaştırmak için odak uzaklığını kullanma aracı.

Değişik kamera odak uzaklığı

Çoğu çekim, kamera aracılığıyla konu mesafesine, odak uzaklığına veya ikisinin bir kombinasyonuna göre gerçekleştirilir.

Geniş açılı mercek: Tam bir karede 35 mm'ye kadar odak uzaklığını temsil eder. Çoğunlukla geniş çekimler için kullanılır, ancak bazen normal menzil ve hatta yakın plan çekimleri yapabilirsiniz.Bu, kamera-özne mesafesine bağlı.
Normal lens: 35 mm fotoğraf makinesi ve tam çerçeve DSLR, 50 mm aralıkta standart bir lens kullanır. İnsan görüşüne benzer bir perspektif üretir, bu lensle tüm filmi çekmek için önerilmese de tamamen mümkündür. Kamera-özne mesafesi her çekim çeşidine göre değişir.
Telefoto lens: Sahneyi büyütüp uzak nesneleri daha yaklaştıran odak uzaklığı. Çoğunlukla, onunla birlikte yakın çekimler yakalayabilirsiniz, ancak diğer çekimlerde kamera-özne mesafesi hala etkileniyor.

Master shot structure

Filminiz için çekim sahneleri oluşturduğunuzda çeşitlilik iyi. Sahnenin geniş, orta ve sıkı bir kompozisyonunu kullanarak her sahneyi çekmek, düzenlemeyi yapmak için güçlü bir temel oluşturuyor; tıpkı ön, yan ve belki de bir yerdeki hareketleri yakalamak gibi yardımcı oluyor.

Geniş çekimler başlatmak için iyi bir yer.

Orta çekimler bağlam verir, ancak daha yakından görülebilir.

Sıkı fotoğraflar ayrıntıları gösteriyor.

Üstten çekimler eşsiz bir perspektif sunuyor.

Atışlar arasında devamlılık sağlayın

Uzun metrajlı bir film yapmaktan oyun gibi bir tiyatro olayına geçilmesi arasındaki fark, yalnızca birinin doğrusal olarak sunulmasıdır. Oyunda ne olursa olsun, doğal ilerleme gerçekleşir. Tersine, film sıradan çekilir ve post prodüksiyonda dev bir bulmaca gibi bir araya getirilir. Bazen filmi bir araya getirirken, aynı sahnenin farklı bölümleri arasındaki tutarlılık tehlikeye girer.

Filminizde bu sorunları önlemek için aşağıdakileri göz önünde bulundurun:

Sahnenin ayrıntılı bir kaydını tutun. Arka planda sahneleri çekmiyorsanız, her çekimin ekran görüntüsünü kullanın.
Konunun birincil hareketlerini izleyin. Tutarlı olmalarına dikkat edin. Örneğin, aktrisiniz sağ elini kalçasında geniş atışta, orta atışa kadar kesip, sol elinin kalçasında olduğunu görürsünüz.
Trafiğin devamlı olarak akmasını sağlayın. Başarılı düzenleme, çekimler arasındaki ritime bağlı olmakla birlikte, bunların makul olduklarından emin olmalısınız.
180 derece kuralı kıvırmayın. Bu kural, izleyici için konu yerleşimi oluşturur ve onlarla alan deneyimlemesine izin verir. Sahneler arasında akla yatkınlık yaratmak için gerekli bir ritmin parçasıdır. Onu kırdığınızda izleyiciyi karıştırır.