Oracle 12c'de Çoklu Mimari ve Takılabilir Veritabanlarının temelleri - mankenler

Oracle 12c'nin en çok konuşulan yeni özelliklerinden biri çok boyutlu veritabanlarıdır. Ayrıca takılabilir veri tabanları olarak biliniyorlar. Bulut hakkında bir şey duymadıysanız, son birkaç yıldır bir kayanın altında yaşıyor olmalısınız. 12c'deki c bulutu anlamına gelir.

Bulutta bilgi işlem kaynakları ve uygulamaları sunmak bugünlerde öfkeleniyor. Bunu yapmak şirketler için sermaye harcamalarını düşürür ve aynı zamanda acil vergi avantajları da vardır. Bu nedenle, şirketlerin cloud computing yararlanmak için çok fazla teşvik var.

Gerçekten cloud computing devrimiyle birlikte gelen teknolojilerden biri de sanallaştırmadır. Daha büyük fiziksel makinelerden oyulmuş sanal makinelerin kullanılması ve kesirli lisanslamadan yararlanılması şirketler için maliyeti düşürür. Oracle multitenant veritabanları, şirketlerin tüm bu teknolojilerden ve maliyet tasarruflarından faydalanmasına yardımcı olmak için geliştirildi.

Oracle 12c'nin Multitenant seçeneği lisanslıdır. Her zamanki gibi, masraflar için Oracle satış temsilcinizle görüşün. Yine de, bu özelliğin size sağlayabileceği yatırım getirisinin farkında olduğunuzdan emin olun.

Şu anda çok kullanıcılı bir mimarinin parçası olan yeni veritabanlarının farkında olmalısınız:

• Konteyner Veri Bankası (CDB): Birden çok takılı olan birincil veritabanı veritabanları. Yönetim maliyetlerini düşürmek için konteyner seviyesinde birçok operasyon yapılabilir. Bir veritabanı, bir CDB veya bir olmayan CDB olarak oluşturulur.

• Takılabilir Veritabanı (PDB): Bir kapsayıcı veritabanından takılıp çıkarılabilen bir şema, nesne ve şema dışı nesneler kümesi. PDB, OracleNet'e ve son kullanıcılara kendi başına bir veri tabanı gibi gözükmekte ancak aslında birçok PDB'ye sahip olabilecek bir konteyner içinde yönetilmektedir.

• Tohum Veritabanı (Tohum PDB): Sistemin şablon olarak kullandığı ve diğer kullanıcı tarafından oluşturulan PDB'leri hızlı bir şekilde tedarik ettiği varsayılan PDB. Dahili olarak adı PDB $ SEED.

Çoklu seçenek, aşağıdakileri gerçekleştirmenize yardımcı olur:

• Yüksek konsolidasyon yoğunluğu: Birçok veritabanı, bellek ve arka plan süreçlerini paylaşabilir.

• Hazırlama: Bir veritabanı, yalnızca bir kaç saniyede bir ortamdan çıkarılabilir ve başka bir veritabanına takılabilir veya SQL komutlarıyla klonlanabilir. İşletim sistemleri ve yonga setleri arasında bile takılabilirler.

• Düzeltme ve yükseltme işlemleri: Bir veritabanına, tek bir yamalı kaptan çıkarıp başka bir yamalı kapa takarak düzeltebilirsiniz.

• Birçok veritabanını bir tane olarak yönetin: Tek tek takılabilir veri tabanları yerine birincil konteyner veritabanında yedekleme ve yama yapma gibi görevleri yapabilirsiniz.

• Kaynak yönetimi: Oracle Kaynak Yöneticisi özelliği çevrenizdeki veritabanları arasında kaynak rekabetini yönetebilmeniz için takılabilir veritabanı düzeyinde çalışabilir.

Söz etmek gereken bir diğer husus takılabilir bir veritabanının CDB olmayan biriyle tam uyumlu olmasıdır. Aslında, Oracle, PDB / non-CDB uyumluluk garantisi, olarak adlandırdığı bir şeyi taşır; bu da CDB olmayan birinde yapacağınız her şeyin PDB'de de işe yarayacağını belirtir. Bu uyumluluk garantisi, çok partili bir mimaride çalışmak için üçüncü parti satıcı ürünleri gibi şeylerin sertifikalandırılması konusunda önemlidir.

Oracle 12c'de çok kullanıcılı bir veritabanı ortamı nasıl oluşturulur?

Veritabanı oluştururken, çok-merkezli mimariyi destekleyebilmesi için bunu bir CDB veya olmayan bir CDB olarak atamanız gerekir. Sonraki örnek kümesi, DBCA ile bir kapsayıcı veritabanı oluşturmak için gerekli adımları izler. DBCA kullanırken CDB'yi CDB'den farklı kılan tek bir adım var.

Veritabanı oluşturmanın gelişmiş yolunu izleyerek fark edebileceğiniz ilk şey, Adım 4'te Adım 13'te Konteyner Oluşturma Veritabanı için bir onay kutusu var.

Ayrıca, şu anda yaratılan PDB sayısını da seçebilirsiniz. Ayrıca, başlangıçta takılabilir veritabanları olmayan boş bir kapsayıcı veritabanı oluşturmayı da seçebilirsiniz. Geri kalan adımlar, CDB olmayan bir CD oluşturduğunuzda olduğu gibi hemen hemen aynıdır.

Oracle 12c'de takılabilir veritabanları nasıl başlatılır ve durdurulur?

Takılabilir veritabanlarının örnek mimarisi tamamen kapsayıcı olmayan bir veritabanından farklı olduğundan, hazır olma durumlarını yönetmenin de farklı olduğunu düşünürdünüz. Evet, doğru. CDB'nin kendisine bakarak başlayalım.

Unutulmaması gereken ilk şey, CDB'nin tüm PDB'lerin paylaştığı örneği koruduğu için, bu örneği insanların PDB'ye bağlanabilmesi için açık olması ve açık olması gerekir. CDB'yi başlatmak ve durdurmak CDB'lerden farklı değildir.

Unutulmaması gereken şey, bir CDB başlattığınızda, ilişkili PDB'lerin tamamı, varsayılan olarak CDB ile açılmadığı anlamına gelen MOUNT durumundaymış demektir. Maalesef 12cR1, bu davranışı değiştirmek için bir seçenek sunmamaktadır.

Bununla birlikte, 12c bir CDB açma algılar ve daha sonra belirtilen PDB'leri açarsa tetikleyecek yeni bir tetikleyici sağlar. Bu ayarlamayla ilgili daha fazla bilgi için Oracle belgelerine bakın.

Bir CDB'yi başlattıktan ve açtıktan sonra, ilgili tüm PDB'leri şu şekilde açabilirsiniz:

SQL> takılabilir veritabanı değiştirin devpdb1 açık; Takılabilir veritabanı değiştirildi.

Veya:

SQL değiştirilebilir tüm veritabanını değiştir; Takılabilir veritabanı değiştirildi.

PDB'leri kapatmak için, aslında yukarıdaki komutların tam tersini yapabilirsiniz:

SQL> takılabilir veritabanı değiştirin devpdb1 close; Takılabilir veritabanı değiştirildi.

Veya:

SQL> Takılabilir veritabanını tamamen kapatın; Takılabilir veritabanı değiştirildi.

PDB'lerin hazır olup olmadığı hakkında bilgi almak için V $ PDBS veri sözlüğü görünümünü kullanabilirsiniz.