Bipolar Bozukluğu Olanların Beyni Yapı ve İşlevleri - 8-129 yaşındaki bipolar bozukluğun yerini saptamak için

Beyindeki bipolar bozukluğun yerini tespit etmek neredeyse zordur uygun bir sağlık sigortası bulma gibi. Beyin görüntüleme çalışmaları, büyük beyin yapılarına bakıldığında az miktarda tutarlı değişiklik bulmuştur. Hücresel seviyedeki değişikliklere ve özellikle de belirli beyin bölgelerindeki hücrelerin ve hücreler grubundaki işlevsel değişikliklere bakarak daha fazla başarı elde ettiler.

İşte araştırmayı açıklamaya yardımcı olan bazı temel beyin anatomisi ve fizyolojisi.

beyincik

(hemisferlerin arkasına doğru küçük top) ve beyin sapı (beyni terk eden ve onu birleştiren uzun, ince bir yapı omuriliğe). Serebral hemisferler, frontal lob, parietal lob, temporal lob ve oksipital lob olmak üzere geniş ölçüde farklı işlevlere hizmet eden dört bölüme ayrılmıştır.

Kredi: Kathryn Doğan'ın illüstrasyonu, dışarıdan insan beyni bakıyor. Beyni açtığınızda, iki hemisferi iki eşit parçaya çekip içeri bakarsınız hemisferlerde bir takım beyin yapıları görüyorsunuz. Dış tabaka içinde araştırmacılar, farklı işlevlerle ilgili bir dizi hücre alanı tespit etmişlerdir. Bu alanlardan bazıları, prefrontal korteks

anterior singulat korteks de dahil olmak üzere bipoların çalışmalarında sıklıkla görülmektedir.

Büyük dış tabakanın altında bazı yapılar vardır; bunlardan bazıları, talamus, hipotalamus, hipokampus ve amigdala gibi bipolar bozukluk araştırmalarında oldukça önemlidir.

Kredi: Kathryn Born, MA insan beyninin iç görüntüsü. Beynin farklı alanlarının işlevlerini keşfetme Beynin kuşbakışı görüntüsüne sahip olduğunuza göre, bu alanların bazılarının işlevlerini göz önünde bulundurun:

Serebral hemisferler:

Serebral hemisferler şunları içerir: beynin düşünce ve planlama bölümlerinin çoğunun yanısıra duyusal girdi ve öğrenme ve bellek için önemli alanlar. Alanlar şöyledir:

frontal lob

beynin yürütücüsüdür ve vücudun ve beyindeki pek çok fonksiyonu koordine etmek ve yönetmek için hizmet eder.
- parietal lob , diğer birçok fonksiyonda rolü olduğu gibi duyusal deneyimlerin yönetiminde yer alır.
- temporal lob , koku ve işitme duyusu girdisi, konuşma ve dil, hafıza ve öğrenmeyle alakalıdır.
- oksipital lob , görsel uyaranlara yönelik merkezdir. Tüm bu alanlar birçok işlev de yerine getirir ve işlevler alanlar arasında örtüşebilir.
- Serebellum: beyincik

, karmaşık hareketlerin ince ayarını yönetmekte ve düşünce, dil ve ruh hali tepkilerinin düzenlenmesinde yer alıyor gibi görünüyor.

Beyin sapı: beyin sapı , nefes alma ve kalp atışı gibi temel hayatta kalma mekanizmalarını yönetir ve bilinç, uyanıklık ve uyku / uyanma döngülerinin yönetiminde yer alır.
Serebral korteks: serebral korteks hemisferlerde beyin hücrelerinin dış tabakasıdır. Yüksek seviyeli düşünme, gelen bilgileri koordine etme, hareket, eylemler ve düşünce üretme sitesi olarak kabul edilir. Belirli işlev türleriyle ilişkili daha küçük alanlara ayrılmıştır.
Prefrontal korteks: prefrontal korteks , serebral kortekste gelişen ve karmaşık düşünce ve davranışların düzenlenmesinde yer alan bir bölümdür; Yargılama ve planlama merkezi olarak kabul edilir.
Hipokampus: hipokampüs , korteks
(subkortikal) 'da bulunur ve öğrenme ve bellekte özellikle önemlidir. Talamus: talamus , sensorimotor giriş için bir aktarma istasyonu görevi gören korteks
(subkortikal) 'un altında oturur ve onu korteks alanlarına ileten bir yapıdır. Ayrıca uyku, bilinç ve uyanıklık seviyelerini düzenler. Hipotalamus: hipotalamus da subkortikaldir ve açlık / susuzluk ve uyku / uyanıklık ve enerji döngüleri, sirkadiyen ritimler
- fiziksel tüm bileşenleri gibi birçok sağkalım mekanizmalarını düzenler, zihinsel ve davranışsal kalıpları yaklaşık 24 saatlik döngülerde ortaya çıkarır. Amigdala: Başka bir subkortikal alan olan amigdala, , beynin duygulara tepkisinde önemli bir oyuncu. Limbik sistem:
limbik sistem terimi, duygusal işlev için önemli beyin alanlarını tanımlamak için kullanılır. Alanların listesi farklı ders kitaplarında farklı olabilir, ancak hipokampüs, talamus, hipotalamus ve amigdala bu sistemin ana bileşenleri olarak kabul edilmektedir. Ön singulat korteks:
anterior singulat korteks prefrontal korteks ve limbik sistem arasında kuvvetli ilişkilere sahip korteksin bir parçasıdır ve güçlü regülasyonda önemli bir rol oynadığı düşünülmektedir duygular. Beyni mikroskop altında izleme
Beyin birkaç katmana sahiptir. Beynin dış tabakası genellikle gri madde olarak anılan korteks, olarak anılır. Korteksin altındaki tabaka, çoğu kez beyaz madde olarak anılan beynin farklı alanlarını birbirine bağlayan bir fiber ağıdır. Lifler, miyelin kılıfı olarak adlandırılan bir tabaka ile korunur ve izole edilir.

Beynin içinde, beyin omurilik sıvısını üreten, dolaştıran ve daha sonra emici olan ventriküller adı verilen boşluklar içeren bir boşluk sistemi vardır.

Bu sıvı beynin mekanik bir amortisörü olarak hizmet eder, aynı zamanda besinleri geri getirir ve atıkları kan dolaşımına geri getirir. Beyin anatomisinin bir diğer önemli bileşeni, tüm bu yapıları oluşturan hücrelerden oluşur. Beyin hücreleri arasında nöronlar ve glia bulunur. Nöronlar , beyin ve vücudun telekomünikasyon sistemini oluşturur ve elektrokimyasal sinyaller üretirken, gönderirken ve bunlara tepki göstererek vücut işlevlerini dikte eder. Bir zamanlar nöronlar için sadece bir destek ağı olduğu düşünülen Glial hücreleri, beyin fonksiyonlarında ve beyindeki iletişim ve reaksiyon sistemlerinde büyük rol oynamaktadır. Korteksin gri maddesi, nöronların yanı sıra glial hücrelerden oluşan

hücre cisimleri (orta bölüm) ve

dendritler (birleşim uçlarından) içerir. Beyaz madde, nöronların
aksonlarından () oluşur (başka bir bağlantı ucu türüdür).

Beyin hücrelerinin nasıl iletişim kurduğunu anlama Nöronlar birbirleriyle pek çok farklı şekilde iletişim kurarlar, ancak iletişim, esasen sinaps - arasında nöronlar arasındaki boşluk ya da nöronlar ve bir bez gibi diğer hücreler arasında gerçekleşir ya da kas hücresi. En yaygın iletişim türü, nöronun bir ucu (çoğunlukla akson ancak her zaman değil) sinaps içine bir kimyasal haberci bıraktığında ortaya çıkar (gösterildiği gibi). Bir sonraki hücre (genellikle başka bir nöronun dendriti) kimyasal haberci alır. İkinci hücrenin dışındaki alıcılar kimyasal haberci üzerine kilitlenir. Hücreler, tüm kimyasal peygamberler için birçok farklı reseptör tipine sahiptir; reseptör tipi, mesajın nasıl alındığı ve işlendiği ve talimatların ikinci hücrede nasıl iletildiğini etkiler. Bir kimyasal habercinin reseptörü kapattıktan sonra, kimyasal haberciye ve reseptör türüne bağlı olarak alıcı hücrede birçok farklı tepki oluşturabilir. Haberci görevini yerine getirdikten sonra, reseptörden salınır ve daha sonra ilk hücreye geri götürülür. Bu işlem geri alma olarak adlandırılır. Beyinde, kimyasal habercilere sıklıkla

nörotransmitter denir.

Kredi: Kathryn Born'un illüstrasyonu, nörotransmitterler üzerinden MACell-hücre iletişimi. Sinir sistemi hücreleri sinapsın ötesinde yollarla iletişim kurar; Örneğin, nevropeptitler

olarak adlandırılan kimyasallar hücreler arasında iletişim kurar fakat sinapslar arasında iletişimi yoktur. Güncel bipolar bozukluk araştırmalarında büyük önem taşıdığı glial hücreler ve nöronlar arasındaki iletişimdir. Bu iletişim sistemindeki aksamalar, en azından nörondan-nörondan yayınlardaki sorun kadar önemli olabilir. Hücre içi (hücre içi) iletişim de rol oynayabilir.